Sadece spor müsabakalarına mahsus değil, malum dünya genelinde her yıl çeşitli dal ve branşlarda periyodik olarak yarışmalar düzenlenmektedir. Oldukça meşakkatli olan sebat, sabır ve azim isteyen yemek yarışmaları da bunlardan biridir. İlginç olan ise, yapılan son 5 yemek yarışmasını da Çinli olan aynı aşçının kazanıyor olmasıdır. Bu duruma oldukça şaşıran diğer yarışmacılar, mesleğine büyük bir tutkuyla bağlı olan duayen Çinli ustaya ısrarla işin hikmetini sorarlar? Çinli usta; Ben yemeklerime hünerimle birlikte SEVGİMİDE katıyorum diye, oldukça isabetli ve manidar bir cevap verir. Tabiatıyla SEVGİ; Vefanın karşılığı, Şefkatin simgesi, İlgi ve Alakanın da ifadesidir. SEVGİ; Toplumda maneviyatı baki kılmak, geleneklere ve kültürel değerlere sahip çıkmak, hülasa MEMLEKETİ yaşatmaktır. Tecrübemiz ‘sevgi’ ile inşa edilmeyen hiçbir hizmet ve emeğin, karşılık bulmasının mümkün olmadığını göstermektedir. Bu bağlamda, özellikle son yıllarda toplum olarak yaşadığımız acıların ve başımıza gelen felaketlerin başat müsebbibi, sevgisizlikten kaynaklanmaktadır. Haliyle Şırnak SEVGİYE aç, hizmete ise MUHTAÇTIR. Zira yaşadığımız travmalar ve musallat olduğumuz negatif durumlar, hep aynı nedenlerden kaynaklanmaktadır. Memlekete ‘sevgi’ katacaklar ise, memleketten ziyade kendilerine sevgide bulunmuşlardır. Lakin azda olsa sevgiyle inşa edilen hizmetler ve sarf edilen gayretler mevcuttur, ancak buna rağmen Şırnak, hayati ehemmiyet teşkil eden birçok alanda hala ülke sonuncusudur. Kentimizin devasa imkân ve olanakları vardır. Fakat buna rağmen işsizlikten mütevellit özellikle genç nesil arasında intihar vakaları, azami şekilde artmaktadır. Şırnak maalesef arzu edilen standartlardan oldukça geridedir. Ayrıca Şırnak’ta kişi başına düşen ‘milli hasıla’ memleketimize gösterdiğimiz sevginin hangi normda olduğuna işarettir. Şırnak gelir kaynakları ile hayli yüksek bir potansiyeli sahiptir. Buna rağmen negatif hususlar yoğunluktadır. Tabiatıyla yerel siyaset erbabının durumu ciddi derecede analiz etmeleri gerekmektedir. Duruma bakar mısınız? 35 km lik Şırnak-Cizre yol-ulaşım ağını dahi, 30 yılda anca bitirebildik. Toplumsal bir sinerji, bir heyecan yaratan Şerafettin ELÇİ Uluslararası hava limanınıda sevgisizlikten dolayı, hava alanı olarak hizmete açtık. Keza yeni inşa edilen Kadın Doğum ve Çocuk Hastanesini de yine aynı argümanlarla Şırnak Devlet Hastanesi ek binası olarak haneye yazdık. Tabiat ananın emaneti ve mirası olan ormanlarımızı dahi, sevgisizliğe kurban ettik. Van yolu zaten yılan hikayesine dönmüş vaziyette. Sahi ne olacak bu memleketin hali demekten alıkoyamıyor ehli vicdan. Başka mecralara çalışmaya giden mevsimlik işçilerinin dramına mı yanalım, zayi olan bunca zamana mı üzülelim? Şırnakın sorunlarını nispeten berhava edecek ve günlük 85 BİN varillik üretimle hakkımız olan RAFİNERİ sevincini ne zaman yaşayacağız? Sevgisizliğin daha kaç can alması veya daha nelere mal olması gerekmektedir? Bu canlar bize ait, bu memleket bizlere emanet değil midir? Hasılı kelam; Yine Çinli olan çoban kardeşlerden biri, keçileri otlatırken kuyuya düşer, onu kurtarmak için ahaliden yardım istemeye giden diğer kardeş, hayli uzun olan kuyudaki kardeşinin ismini telaffuz edip durumu anlatana kadar, kuyudaki kardeş hayatını kaybeder. Olaydan sonra Çin hükümeti ise, uzun olan tüm isimlere yasak getirir. Sanırım bizde meramı ifade edene kadar, köprünün altında nice sular akacak. Sevgiyi Yaşatın, Hep Sevgiyle Kalın.