Gençlik nereye gidiyor? Diye bir başlık düşündüm. Daha sonra fikrimi değiştirdim. Acaba biz mi yanlışız? Diye bir başlık yazmakta karar kıldım. Biz dediğim 80 kuşağı, yani 80’li yılların genç nesli. Yani bizler. Bizim gençliğimizde bugünkü teknolojinin çok asgarisi ancak var idi. Siyah beyaz televizyon, rakam çevirmeli sadece ev ve iş yerlerinde bulunan telefonlar. Hususi araç hemen hemen hiç yoktu, bir köyde eğer toplu taşıma için bir minibüs varsa o köy çok şanslıydı. Siyah önlük, kara tahta, beyaz tebeşir ve sobalı sınıflarda dersler işletilirdi.

Yazarlar yazacakları kitabı evine veya iş yerine almış olduğu taktilo makinasında yazardı. Ondan sonra yayınevine göndermek için posta yolunu tutardılar. Orhan Pamuk’un Nobel ödüllü “Benim Adım Kırmızı” romanı, Yaşar Kemal’in İnce Memed romanı, Cıhrısty Brown’ın Sol Ayağım romanı, Grıgorıy Petrov’ın Beyaz Zambaklar Ülkesinde, Adday Şer’in Siirt Vakayinamesi adlı kitabını, Victor Hugo’nun Sefiller adlı romanını taktilo makinalarında yazdılar. Daha sonra basımları için matbaaya gönderiyorlardı. Bu eserler orijinal ve katıksızdırlar. 80 kuşağının öğretmenleri yarın işleyeceği dersin planını, akşam evinde bir kısmı idare lambasının ışığında çünkü her yerde elektrik yoktu. Kalemle yazıp ertesi gün sınıfının öğretmen masasına koyarak o elleriyle yazdığı ders planını öğrencisine aktarırdı. Katıksız, saf ve tertemiz bir ders işlerdi. Örnekleri çoğaltabiliriz.

Peki şimdiki kuşak, şimdiki gençlik nasıldır. Ne yazık ki bu günkü gençliği dijital bir atmosfer sarmalamış! Adeta mevcut dijital, yani teknoloji, bu sanal yapı gençliği bir ahtapot misali esir almış kanaatindeyim. İnsanoğlunun kafasını döndüren bu teknolojinin elbette artıları vardır. Lakin bu şekilde ve bu hızda devam ederse korkarım bu artılarda silinecek. Yapay zeka diye bir şey doğurdu bu mevcut teknoloji! Adeta insanı devre dışı bırakıyor, öteliyor, sen kenarda dur dercesine. Eğer bu yapay zeka bu şekilde devam ederse insanlar fikir ve akıl yönünden devre dışı kalır, bir nevi işlevsiz bir nesne şeklini alır. Yazarlıktan örnek verecek olursak eski yazarlarımızın kitaplarını mumla arar oluruz. Çünkü çok üzülerek söylüyorum kimin kitap yazdığı belli olmayacak artık. Yani ben bir kitap yazıp piyasaya takdim edersem insanlar şüphe ile bakar benim kitabıma. Acaba bu kitabı kendisi mi yazdı yoksa yapay zeka mı ona yazdı diyecekler! Mevcut gençliğimiz kendisini tamamen bu teknolojinin aparatlarına teslim etmiş. Tabi ki bu benim kanaatim. Ben etrafımda ki gençliği, yeni nesli böyle görüyorum.

Teknolojisi olmayan 80 kuşağının gençliği cevval, çalışkan, emeği seven, hak eden, harcadığı enerjinin karşılığını alan, asla kısa yoldan zengin olayım, çalışmadan en lüks bir hayat yaşayayım demeyen bir pırlanta kuşaktı. Vaktinin çoğunu ailesinin yanında geçiren, ailesinin nasihatleriyle büyüyen bir kuşak idi. Her bir davranışı orijinal idi. Akranlarıyla konuşan, sohbet eden, danışan bir kuşak idi 80 kuşağı. Mevcut gençlik maalesef tam tersi. Hiçbir zorluk çekmeden, kısa yoldan zengin olmayı hayal eden bir gençlik. Yorulmadan, alın teri dökmeden ve tek başına yaşamak isteyen bir gençlik. Bu neslin suç oranları katlandıkça katlanıyor maalesef. Onları suça iten özenti, ellerindeki veya önlerindeki teknolojik aparatlarında gördükleri görsellere imrenerek haksız kazanç yollarını seçen veya seçmeye çalışan, yasa dışı suçlara bulaşan bir gençlik. Ben son olarak şunu diyorum bu gençliği temiz ve dürüst ebeveynler ancak kurtarabilir. Bu ebeveynler başka ailelere de örnek olabilmeli, onları da teşvik etmeli. Mevcut gençliğin birinci kurtarıcısı ancak ve ancak ailedir. Aile yeni nesle örnek ahlakıyla, davranışlarıyla topluma kazandırmalı. Bence bunun başkada yolu yoktur.