EY HAYAT…..!
EEy hayat…
Bilirsin, vazgeçmedim hiç Doğru bildiğimi okumaktan.
Merhamet istemeye alışmadı bu gönül.
Ve, hiç ödün vermedi kendi doğrularından.
Sen, dayasan da her seferinde bıçağı kemiğime, sorsan da çocuk gibi bana, ”Bir daha yapacak mısın.” diye..
Bin kere de gelsem bu dünyaya, bin kere de alsam insanlardan ağzımın payını, sırtımdan bin hançer yesemde Brütüs’lerden, bin kere daha, bizzat uğruna bin yaşam koşulsuz bin bir acı verdiğim halkım tarafından iftiralara ihanetlere uğrasam da, açlıkla terbiye sınavlarına tabi tutulsam da firavunlardan, bin kere de değmese verdiğim emek, bin kere de içimi acıtsa dost bildiklerim, bin kere daha yenileceğimi bilsem, boşuna benimle uğraşma… !
İnat bu ya…
senin değil, kendi doğrularımdan asla
Vazgeçmeyeceğim…!
Uçunca Baldıran Zehr-i de olsa (her şey dahil)”Sorgulanmayan HAYAT Yaşanmaya Değmez Diyen Sokrat’ın Öğrencisiyim….!
“diyordu bir şair…..!”
Dündar Sansur….
