BİR ROBOSKİ ÖLÜR YÜREĞİM…!

Ey Acı; Güneş başka kıyılara nergis açarken, sen, 34 bin annenin yüreğindeki baharının limanına demir atıyordun o gece…

Nafile bir umut mahmurluğu adını yitiriyordu o gece tüm İnsancıl imgeler…

**

Ve sen Ey Acı; ölümcül 34 yarayı 34 bin yarayı sonsuzluklarca kan kırmızı deşiyordun, artık bundan sonra türkülerin son nakaratı hep acı dolacak kahpece ayrılmışlıkların mimiklerinde çelişkisel bir yanılsama derin bir boşlukla anılacak o soğuk, o mat, o diğer adın…”ÖLÜM…!”

Karanlık simsiyah bir perde gibi örterken Uludere’yi, gebe kalıyordu o gece bombalarla sel gibi bir ACI! … Doymadan yeni ölümlere. Çocuk ölümlere, çokça ölümlere… Şehir öksüz 34 çocuk bakıyordu, çocuk öksüz 34 anne kalıyordu, anne 34 çocuk ağlıyordu. Yağmur bir ölüm akıyordu, ölüm elleri büyümeyen “yüreği Cudi ” 34 çocuğa mezar açıyordu o gece.

Yağmur mu yağıyordu, anneler mi ağlıyordu? Kimseler görmüyordu; Roboski’de Mezopotamyada.

**

Ey anne, benim annem; Nerde sömürülmemiş yürek hem de en balasından, işgalsiz beden, kavgasız bir gülüş, umutsu bir kucaklama, güle oynaya bayram tazeliğinde bir anneye torbasından “yanaklarca kokan” şeker ikramı” Bedran, Hamza Şıwan olur adı” düşlerin mizanseni… An be an…

**

Ey Acı; kahpe mayınlara ayak veren o çocuk(lar) ölüyordu, bu coğrafya da, adına annelerce Şervan, Seyit da hala gülerken, gülüşlerinde cennet kokan bir bakışın deltasına bir melek bir aşk kokan gülüşle öpüyorken ellerini, o çocuk(lar) bir katliama adı oluyordu, 34 can veriyordu farkına varılmadan bir Annenin kirpiklerinden yayılıyordu ve sel oluyordu kan kırmızı göz yaşları o gece… Gözlerinde bin bulut, yüreğinde bin yıldırım ellerinde tonlarca bastırılmış acı akıyordu kan kırmızı.

Yağmur mu yağıyordu, anneler mi ağlıyordu? Kimseler görmüyordu; Roboski’de Mezopotamyada

**

Kaçak bir yaşamın kanıkyasan yüzlerini hangi şair anlatabilir söyleyin?… ve traktörler, odun taşır, kömür taşır, toprak taşır…. Traktörlerin römorkları bir birine karışmış 34 beden parçalarını mı taşır?, anlat hade ey şair, bu acının şifrelerini çözecek zulanda sözcükler var mıdır!…

Körpecik yaşında Adı Kaçakçıya çıkan ve bir kara kış deminde vurulan öldürülen sen,

**

Betimsiz imgelerle acılara kan veren ÖTE; gün ortasında bir yağmur çöküyor kırık bir mızrabın fasıl deminde, karanlıklar nihavent bir hüzün demler, şakaklarımda bir kara kış mevsiminde şehri Mezopotamya da. Annelere ağlıyorum… Bir yanım Roboski, kan kırmızı ağlıyor düşlerim 34 canıma… 34 canımın alıp götürdüğü hatıralardan arta kalan kerpiç bir duvarın yıkık yamacında bir Anne ölüyorum, bir doğuyorum bir anne oluyorum…

Ve yağmur gözlerimde, gözlerim yağmurda bir hicaz ağlar. İçselleştirdiğim bütün tümcelerle

Bir Halepçe demi olur yüreğim… Bir Roboski ölür yüreğim….

Sevgi ve Barışla Kalınız…

Dündar SANSUR…