’ELBET UNUTULUR….!’’
Hikaye bu ya;’’ Bir kurdu avcılar fena halde sıkıştırmışlar. Kurt ormanda oraya buraya kaçmakta, ancak peşindeki avcıları bir türlü def edememektedir. Canını kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye rastlar. Köylü elinde yabasıyla tarlasına girmektedir. Kurt adamın önüne çöker ve yalvarmaya başlar: “Ey insan, ne olur yardım et bana, peşimdeki avcılardan kaçacak nefesim kalmadı, eğer sen yardım etmezsen beni biraz sonra yakalayıp öldürecekler.”Köylü bir an düşündükten sonra yanındaki boş çuvalı açar, kurda içine girmesini söyler. Çuvalın ağzını bağlar, sırtına vurur ve yürümeye devam eder. Birkaç dakika sonra da avcılara rastlar. Avcılar köylüye bu civarda bir kurt görüp görmediğini sorarlar, köylü “görmedim” der ve avcılar uzaklaşır. Avcıların iyice uzaklaştığından emin olduktan sonra köylü sırtındaki torbayı indirir, ağzını açar, kurdu dışarı salar. “Çok teşekkür ederim” der kurt, “Bana büyük bir iyilik yaptın.”
**
“Önemli değil” der köylü ve tarlasına gitmek üzere yürümeye başlar. “Bir dakika” diye seslenir kurt: “Çok uzun zamandır bu avcılardan kaçıyorum, çok bitkin düştüm, açım, kuvvetimi toplamam için bir şeyler yemem lâzım ve burada senden başka yiyecek bir şey yok.” Köylü şaşırır: “Olur mu, ben senin hayatını kurtardım.”
“Yapılan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha çabuk unutulan bir şey yoktur” der kurt. “Ben de kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve seni yemek zorundayım.” Bir süre tartıştıktan sonra, kurt vefasız insanlara nazaran daha iyi karakterde olmalı ki, köylüyü hemen yemek yerine, ormanda karşılarına çıkacak olan ilk üç kişiye bu konuyu sormaya ve ona göre davranmaya karar verirler. Karşılarına önce yaşlı bir kısrak çıkar. “Ne vefası” der kısrak, “Ben sahibime yıllarca hizmet ettim, arabasını çektim, taylar doğurdum, gezdirdim. Ve yaşlanıp bir işe yaramadığımda beni böylece kapıya koydu…”
***
Bir sıfır öne geçen kurt sevinirken bir köpeğe rastlarlar. “Ben hizmetin değerini bilen bir efendi görmedim” der köpek, “Yıllardır sadâkatle hizmet ederim sahibime, koyunlarını korurum, yabancılara saldırırım, ama o beni her gün tekmeler, sopayla vurur…” Kurt köylüye döner, “İşte gördün” der. Köylü de son bir çabayla “Ama üç diye konuşmuştuk, birine daha soralım, sonra beni ye” diye cevap verir.
Bu kez karşılarına bir tilki çıkar. Başlarından geçenleri, tartışmalarını anlatırlar. Tilki hep nefret ettiği kurda bir oyun oynayacağı için keyiflenir. “Her şeyi anladım da” der tilki, “Bu küçücük torbaya sen nasıl sığdın?” Kurt bir şeyler söyler, tilki inanmamış gibi yapar: “Gözümle görmeden inanmam…” İşin sonuna gelindiğini ve biraz sonra yiyeceği büyük lokmayı düşünen kurt torbaya girer girmez, tilki köylüye işaret eder ve köylü torbanın ağzını sıkıca bağlar. Köylü eline bir taş alır ve “beni yemeye kalktın ha nankör yaratık” diyerek torbanın içindeki kurdu bir süre pataklar. Sonra tilkiye döner “Sana minnettârım, beni bu kurttan kurtardın” der. Tilki de “Benim için bir zevkti” diye cevap verir.
***
O an köylünün gözü tilkinin parlak kürküne takılır, büyük bir hırsa kapılır ve bu kürkü satarsa alacağı parayı düşünür. Vefasızlığı dillere destan olan insanoğlu hiç beklemeden elindeki taşı kafasına vurup tilkiyi öldürür. Sonra da torbanın içindeki kurdu ayağıyla dürter: “Haklıymışsın kurt, yapılan iyilikten daha çabuk unutulan bir şey yokmuş.”
Hikâye, vefa duygusunun yok olduğu günümüz toplumu için güzel bir örnek teşkil ediyor olsa gerek… Bu tür olaylara günümüzde çokça rastlıyor ve yaşıyoruz.
Ve hikaye burada son bulur…!
**
Kısadan Hisse.!
Acıki, Herkesin hayatında böylesi unutulan iyiliğe karşı, kötülük ve vefasızlık örneği yaşanmıştır, sanırım vs…!
**
Ama siz, Siz olun yinede iyilikten asla şaşmayın..!
Kötülüğe karşı en büyük İntikamınız yine İYİLİK YAPMAK OLSUN DERİM….!!!
Unutmayın Herkes kendine yakışanı yapar…!
Çünkü KALİTE ASLA TESADÜF DEĞİLDİR…!
Ve Çünkü , Bilirimki, bu 3 Günlük Dünyada, Sevgi ile beraber İyilikten Daha Huzur verici bir eylem ve Allah’ın İnsanlara verdiği daha değerli bir zenginlik Yoktur….!
Bırakın ihanet edenler düşünsün, ölen vicdanlarında kokuşmuş ve asla huzuru bulamayacak, paranında kendilerini mutlu edemedikleri, sonsuzlarca Lağım kanalizasyonları gibi pis kokan daim kokacak olan kalplerinin yanacağı o (u)mutsuz ve acılarca CEHENNEMLERİ..!
Vefa ve iyilikle kalınız….!
Çünkü İYİLER Asla Kaybetmez….!
KAYBEDİLİR….!!!
Dündar Sansur…. |
