“ACIMIZ BÜYÜK. GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE ORTADOĞU VE MEZOPOTAMYA..!”
“ACIMIZ BÜYÜK. GEÇMİŞ OLSUN TÜRKİYE ORTADOĞU VE MEZOPOTAMYA..!”
Gün Dayanışma günü, bir olma günü, Yardımlarımızı esirgemeyelim lütfen..
EYY Acı; Cebimde sevdiğimin mezarından kalma çiçekler yüreğimde kanat çırpan şiir. yarım kaldı o şiir, tamamlayamadım tüm dillerin sözcükleri eksik kaldı yetmedi anlatmaya sizleri ötelere götüren felaketin, kan revan, canhıraç o depremin acıtan sancılarını …
Ucu yanık bir gölgenin kıyısında mülteci uçurumlar, dalgın ve yorgun ikindiler. iliklerine kadar serinliği içmiş “uzak ülke kıyılarının” denizin dalgalarında duruluyorum boylu boyunca düşlerken kan revan Felaket Bir Depremin enkaz yığınları arasında kalan diğer yarımlarımı, yaramı… Bir tarihe tanıklık etmiş ayaklarımı ve ellerimi Mezopotamya’da…
**
Tarih 6 Şubat, Maraş, Antep, Hayat, Adıyaman, Malatya, Amed Türkiye ve Mezopotamya da, binlerin ölümünün soğuk yüzü ile milyonları ağlattı o günün arefesinde bizde öldük yaralarımızla, hala enkaz, bu yürek, her yürek…. Ey Ülkem….
**
Ne zor yazmak onları, bu felaketi, depremin altında sadece siz değil, kalan bizim vicdanlarımız ve kelimeler anlamsızlaşır, yitirir hafızasını garip bir hayyam…
**
Ey Maraş, Antep, Hayat, Adıyaman, Malatya, Amed Türkiye ve Mezopotamya ve Rojava nasıl anlatılır bu acı betimsiz bir yürekle,şiir esrik, şair yetim ve zaman enkaz altında,
Uzun bir yürüyüşün ve betimsiz bir beklentinin kan teri içindeki, her zaman sevgisinin gölgesinde hüzünlenen Canlar, Umudunun kıraç yansımalarıyla yaralanmaya; yaralarından hep uzaklarda ve ebediyyen uzaklarda olacak sevdâsı için özlem kanları, yangın yaşları akıtmaya razı; mutlu ve neşeli görüntüsüne hüznünü ambalajlayan yüzü hep gülücüklerle dolu canlar, İnanın sizinle bizde öldük, ENKAZ YERİDİR ARTIK YÜREK…
Ne çare; ölüm ve yokluğun anlatılmaz haldan anlamayana
Filizlenen acılarda, boy verir hüsran
Yanık bir türkü çalınır, bağrında şafağın
Parsellenen yarınlara gebedir;
U-mutsuzluğun lal dili…
Yarasalarla izlenir, yasaklanan doğuşu güneşin şehr-i Mezopotamya’da
Ne kalır geriye, yoksa bu kente -nefes verişin ey dost yüzlü can
Hüzün alır kaldırımlarda, yürür yetimliği dostların
İzleri de silinir bütün aşkların ketumluğu
Bir militan olur, ihanetlere uğrar bu yürek
Bileti kesilir bir hayatın, bir baharın, bir yarının
Yoksan bu kentte kar düşer saçlarına çocukların…
Tüm Dünyayı yasa boğan felaket, 6 Şubat depreminde yaşamlarını verenlerin mekanları cennet olsun…. Ve dualarımızla saygı ile anıyor ve asla unutmayacağız sizleri ey diğer yarımlarımız….!
Mekanlarınız cennet ruhunuz şad olsun…
Sadece Dua İle Değil Yardımlarımızla da Desteklerimizi Verelim..
Gün Dayanışma Günüdür….Bir Olma Günüdür.. Başımız Sağ Olsun.
Başın Sağ Olsun Türkiye, Orta doğu Mezopotamya….
Dündar Sansur..
